κυριακή 5ΜΜ ΣΤΗΝ “ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ”, ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ4, ΠΡΩΤΟΣ ΟΡΟΦΟΣ.
Βλέπουμε το ντοκυμαντέρ και μετά κάνουμε την συνέλευσή μας!
“Εntre Nos Mains” (στα χέρια μας) [35′]
Θεσσαλονίκη, άνοιξη 2012: τέσσερα άτομα, συναντάμε μερικές απο τις νέες συλλογικότητες της πόλης και τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, οι οποίες προσπαθούν να υλοποιήσουν τους διαφορετικούς στόχους τους, με κοινό άξονα την δημιουργία αντιϊεραρχικών δομών, την οριζοντιότητα στις διαδικασίες τους, την αλληλεγγύη. Ανάμεσά τους, το Κοινωνικό Ιατρείο, οι Περιαστικές Καλλιέργειες, το μικροπρατήριο Συντροφία, η Κίνηση 136.
Τα κίνητρά μας ποικίλουν… να μοιραστούμε στιγμές της Θεσσαλονίκης με ανθρώπους που ζουν στη Γαλλία όπου ξεκίνησε η ιδέα, να πειραματιστούμε με το μέσο ντοκιμαντέρ, αλλά και να δείξουμε οτι σε αντίθεση με την υπερβολική θεσμοποίηση που επιδιώκει το ‘κοινωνικό κράτος’ με στόχο την αφομοίωση, μπορούν να υπάρξουν (και να λειτουργήσουν) εγχειρήματα έξω από το κράτος και τους θεσμούς του. Δυο περίπου χρόνια μετά από την ανάδυσή τους, ελπίζουμε οτι η προβολή αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως μια ακόμη ευκαιρία να βρεθούμε και να συζητήσουμε για το πού βρίσκονται σήμερα τέτοιου είδους εγχειρήματα και συλλογικότητες, είτε συμμετέχουμε σε αυτά, είτε τα στηρίζουμε κριτικά, είτε δεν τα θεωρούμε μέρος των λύσεων.
-πως αντιλαμβάνονται οι ίδιες οι συλλογικότητες (και τα μέλη τους), την ύπαρξή τους μέχρι τώρα, τις στοχεύσεις τους, τις διαδικασίες τους, το τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκύπτουν;
-παραμένουν τα εγχειρήματα αυτά προσανατολισμένα στις αρχές της συγκρότησής τους; εμπλουτίζουν τους αρχικούς τους στόχους με βάση τα ζητήματα που έχουν προκύψει από τη πράξη;
-με το πέρασμα του χρόνου, βαθαίνει η πολιτικοποίηση των ανθρώπων που συμμετέχουν;
-γίνονται κριτικές μέσα και έξω από τις συλλογικότητες και σε τί αφορούν αυτές;
-ακόμα και αν η πρώτη τους άνοιξη έχει παρέλθει, παραμένουν αυτά τα εγχειρήματα ζωντανά και δυναμικά;”